Zoals ik in mijn vorige blog al schreef moest ik negen dagen wachten op de uitslag. Deze negen dagen waren zwaar. Ik was erg emotioneel en was het vertrouwen een beetje kwijt. Het vertrouwen in mijn lichaam en het vertrouwen in een goede afloop. Dit kwam voornamelijk doordat ik nog niet in de behandelfase zat, maar nog steeds in de onderzoeksfase.
Lees verder
Op 17 september moest ik al vroeg bij het AMC zijn voor de miltpunctie. Bloednerveus was ik vanwege mijn slechte ervaring met mijn leverpunctie. Iedereen was erg begripvol en super lief. Ze vertelde mij dat de wond zou worden afgesloten met een plug, dit deden ze voor de zekerheid, gezien mijn problemen met de leverpunctie. Net als bij de leverpunctie werden er drie ‘hapjes’ genomen en na afloop moest ik een uur plat op mijn milt blijven liggen op de verkoeverkamer. Daarna mocht ik weer normaal liggen. Na anderhalf uur mocht ik weer huiswaarts.
Lees verder
Eindelijk was de dag dan aangebroken dat ik meer duidelijkheid zou krijgen over wat ik nou precies mankeerde en wat er (eventueel) aan gedaan kon worden. In de ochtend had ik een telefonisch kennismakingsgesprek met een van de artsen van het team. Haar zou ik later op de dag ook op de polikliniek spreken. Het gesprek was in eerste instantie om te peilen wat de arts uit het andere ziekenhuis met mij had gedeeld. Verder ging het gesprek over mijn (pijn)klachten en hoe mijn gemiddelde dag eruitzag. Ook doken we in mijn medische geschiedenis en wilde ze weten of er leverproblemen in de familie voorkwamen. Dat laatste is niet het geval.
Lees verder
Voordat jullie van je stoel vallen van verbazing. Ik ben niet stiekem getrouwd. Als je nieuwsgierig bent waarom ik deze foto heb gekozen dan zit er maar één ding op…verder lezen.
Lees verder
Leverkanker 