Vandaag is het donderdag 14 januari 2021. Aanstaande maandag moet ik naar het ziekenhuis voor een MRI en bloedprikken. Een week later mag ik terug voor de uitslag. De drie maanden wachten na mij SIRT behandeling zijn dus bijna voorbij. Eindelijk!

Ik heb al eerder geschreven dat wachten iets is wat je leert als je kanker hebt. Ik ben over het algemeen best geduldig. Maar als je de diagnose kanker krijgt en je toekomstperspectief onduidelijk, dan krijg je ineens overal haast mee. Logisch, maar je leert al snel dat je dat moet afleren. Resultaten van onderzoeken en behandelingen kosten nu eenmaal tijd. Een geluk bij een ongeluk was wel dat ik tijdens het wachten niet ziek was. Dat is een hele fijne bijkomstigheid van mijn SIRT behandeling. Dat maakt het wachten toch minder erg.

Jezelf vermaken

De afgelopen drie maanden had ik het voornamelijk druk met lezen, beetje wandelen en…. Candy Crush Saga. Jaren terug was ik lichtelijk verslaafd aan dit spelletje, tot het mij begon te irriteren en ik het van mijn telefoon verwijderde. Nu is het een uitkomst. Ik speel af en toe een paar levels tot ik geen levens meer heb en dan ga ik de volgende dag gewoon weer verder. Netflixen doe ik niet, ik kan de concentratie gewoon niet opbrengen. Gelukkig heb ik wel weer energie om met mijn muizen te spelen.

Ik hoor je denken: Muizen? Ja, muizen. Geen echte hoor, maar stoffen muizen uit Denemarken. Ik heb hier een heel verhaal omheen verzonnen en daar maak ik toepasselijke decors bij. Dit deel ik dan op mijn Instagram account. Ik was hier mee begonnen eind 2019, maar in juni kon ik de energie er niet meer voor opbrengen. Dat was voor mij ook een teken aan de wand dat er iets met mij aan de hand was.

Schuldgevoel

Vorige maand had ik dus ineens weer zin om aan de slag te gaan met de muizen. Ik had daar wel een schuldgevoel over. Niet werken, maar wel spelen. Gelukkig stelde de Arbo arts mij gerust. Het was echt niet verkeerd om dingen te doen die je leuk vindt, die geven namelijk energie. En inderdaad, dat is ook zo. Ook is het een perfecte afleiding, want naarmate de datum van de MRI dichterbij komt gaat mijn bovenkamer toch ineens in een hogere versnelling.

Je vraagt je af hoeveel er van de tumor is vernietigd door het radioactieve materiaal. Is dat voldoende om een leverresectie uit te voeren? De grootste tumor (13 cm doorsnede) hebben ze ingespoten, maar ik heb ook nog kleinere tumoren in mijn lever (zeker gezellig daar). Zijn deze kleinere tumoren ook aangetast of zijn deze in de afgelopen drie maanden gegroeid? Kortom, genoeg vragen om gek van te worden. Ook ieder pijntje, bultje of ander vreemd gevoel is direct verdacht en zet weer een reeks van gedachten en vragen in werking. Dus ik ben blij dat ik mijn muizen heb. Zij vervangen het bezoek wat ik niet kan ontvangen omdat ik, net als de meeste van ons, mij hou aan de Coronamaatregelen.

Ben je ondertussen nieuwsgierig geworden naar mijn muizen en in het bezit van een Instagramaccount? Klik dan op de volgende link om de avonturen van Jesper te kunnen zien: https://www.instagram.com/jesper_maileg_a_mouse_tale/

Groet,
Marjan