Nou daar is dan weer eens een stukje van mijn hand. Het is een tijdje stil geweest. Er gebeurde genoeg, maar niet altijd zin en puf om wat te schrijven. Mijn dagen zijn tegenwoordig goed gevuld dus dan schiet het er snel bij in. Laat ik dus maar beginnen waar ik de vorige keer ben geëindigd.
Lees verder
Rustig maar gestaag werk ik aan het weer op krachten komen en op naar een ‘normaal’ leven. Dat doe ik met behulp van fysiotherapie, zwemmen, wandelen, goed eten en slapen. Ik ben op de goede weg, maar helaas gooit mijn lichaam weer roet in het eten.
Lees verder
Er is de afgelopen twee weken veel gebeurd. Een galwegscintigrafie, mee gedaan met een wetenschappelijk onderzoek (waar ik een andere keer over zal schrijven), een gesprek met de chirurg, gesprek met de anesthesist en mijn vaccinatie. Maar het belangrijkste nieuws is toch wel dat ik gistermiddag een datum heb gekregen voor mijn operatie! Maar ik zal bij het begin beginnen.
Lees verder
Nou ik heb oranje licht van het ziekenhuis. Dat betekent dat ik in aanmerking kom voor een operatie (leverresectie), maar dat aanvullend onderzoek moet uitwijzen of ik geschikt ben voor een operatie. Vandaar het oranje licht. De chirurg ziet eerder dat het stoplicht op groen springt dan dat het op rood springt, maar dat weten we na de onderzoeken pas zeker.
Lees verder
Een nieuw jaar… wat zal dat gaan brengen? Ik wil iedereen in ieder geval een “gelukkiger nieuwjaar” wensen, zoals ook te horen was in de irritante Aldi commercial. Eindelijk 2020 voorbij, het Corona jaar. Maar hoe gaan we 2021 dan noemen? Volgens mij zal 2021 ook gewoon in het teken van Corona staan. Gisteravond was te horen dat de lockdown waarschijnlijk langer gaat duren dan 19 januari. Gelukkig zijn ze vandaag dan eindelijk gestart met vaccineren en ik ben blij dat eerst het zorgpersoneel aan de beurt komt.
Wat zal 2021 mij brengen? Geen idee. Mijn blog vandaag staat in ieder geval in het teken van mijn SIRT behandeling die ik in oktober 2020 heb ondergaan.
Lees verder
Dinsdag 1 september 2020, de dag van de onderzoeken, zal ik niet snel vergeten omdat alles anders liep dan zou moeten. Helaas niet in positieve zin. Ik schrijf dit ruim twee maanden nadat het heeft plaatsgevonden, maar het voelt alsof het gister is gebeurd. Het bloedprikken voor stollingsonderzoek en de CT-scan met contrastvloeistof verliep soepel. Daarna moest ik naar de afdeling Dagopname voor de leverbiopsie. Deze afdeling lag vol, waardoor ik mij op een andere afdeling moest melden. Toen ik daar aankwam schoot de verpleegkundige die mij op kwam halen in paniek.
Lees verder
Mijn vriend en ik hadden een goed gesprek over wat nu verstandig is om te doen. Doordat ik nu ziek ben en we niet weten wat er nog allemaal staat te gebeuren is het aannemelijk dat ik voorlopig nog wel bij hem zal blijven wonen. Ziek zijn en alleen wonen is niet echt een optie. Naar alle waarschijnlijkheid zal ik wel regelmatig naar het ziekenhuis moeten en dus is een ziekenhuis in de regio van mijn vriend wel wenselijk.
Lees verder
Op 27 augustus 2020 had ik een anonieme beller. Dat is meestal het ziekenhuis en ja hoor, het was de MDL-specialist. Het feit dat hij nu belde in plaats van 4 september deed mijn hart al sneller kloppen. Dat stemmetje in mijn hoofd fluisterde gelijk weer: “tumor, tumor, tumor”. En zijn eerste woorden waren: “Ik heb helaas geen goed nieuws.”
Lees verder
Leverkanker 