In mijn laatste blog schreef ik al dat mijn moeder bezig was met de laatste fase van haar leven. Op 26 maart 2022 is zij op 82-jarige leeftijd vredig in mijn armen gestorven.
Lees verderBlijven ademhalen
14 Antwoorden
Tagarchief: hepatocellulair carcinoom
Een beladen vraag
Een mijlpaal bereikt, want Inmiddels werk ik weer 32 uur per week. Dit betekende dat ik mij eindelijk 100 % beter kon melden. Maar ben ik nu beter? Dat is een beladen vraag.
Lees verderEen goed begin
Mijn vorige bericht eindigde ik met de woorden: “Ik zal proberen de volgende keer iets sneller wat te schrijven.” Nou… niet dus want dit schreef ik begin november. Eigenlijk had ik genoeg te schrijven, maar kon er gewoonweg de tijd niet voor vinden. De overstap van patiënt naar de ‘gewone’ wereld is een soort van topsport. Alleen de mensen die hetzelfde hebben ervaren zullen dit herkennen en beamen.
Lees verderRe-integreren
Nou daar is dan weer eens een stukje van mijn hand. Het is een tijdje stil geweest. Er gebeurde genoeg, maar niet altijd zin en puf om wat te schrijven. Mijn dagen zijn tegenwoordig goed gevuld dus dan schiet het er snel bij in. Laat ik dus maar beginnen waar ik de vorige keer ben geëindigd.
Lees verderRevalideren
Mijn vorige blog eindigde ik met te vetellen dat ik op 24 juni werd ontslagen werd uit het ziekenhuis en dat ik dat spannend vond, maar ook wel fijn. Spannend was het zeker, want weg was die alarmknop bij je bed. Gelukkig kwam er ook veel voor terug. Weer in je vertrouwde omgeving zijn bij de mensen die je liefhebt, huisgemaakte maaltijden en rust.
Lees verderOngelofelijk
Zin in een ritje in de achtbaan? Lees dan vooral door. Toen ik 7 juni mijn blog ‘rood licht’ online plaatste kon ik niet vermoeden dat op 10 juni alles weer heel anders zou zijn.
Lees verderRood licht
Van oranje naar groen licht en zo had het moeten blijven. Helaas gebeurde er iets wat niemand had verwacht. Het werd rood licht.
Lees verderKnock-out
Eindelijk was de dag dan aangebroken dat ik meer duidelijkheid zou krijgen over wat ik nou precies mankeerde en wat er (eventueel) aan gedaan kon worden. In de ochtend had ik een telefonisch kennismakingsgesprek met een van de artsen van het team. Haar zou ik later op de dag ook op de polikliniek spreken. Het gesprek was in eerste instantie om te peilen wat de arts uit het andere ziekenhuis met mij had gedeeld. Verder ging het gesprek over mijn (pijn)klachten en hoe mijn gemiddelde dag eruitzag. Ook doken we in mijn medische geschiedenis en wilde ze weten of er leverproblemen in de familie voorkwamen. Dat laatste is niet het geval.
Lees verderDe uitslag
Twee dagen na mijn ontslag uit het ziekenhuis hebben we een afspraak met de MDL-specialist voor de uitslag van de leverbiopsie. Dit was op vrijdag 4 september. Achteraf kan ik zeggen dat dit best telefonisch had kunnen plaatsvinden, de uitslag was namelijk nog niet compleet. Het enige waar we dus 120 km voor hadden gereden was om te horen dat het nu duidelijk is dat het om een kwaadaardige tumor in de lever gaat. Op dat moment waren ze dus nog aan het onderzoeken om wat voor soort levertumor het ging. Er was ruimte om vragen te stellen, maar dat was een beetje nutteloos omdat we dus nog niet zeker wisten om wat voor soort levertumor het ging. Dus na 30 minuten stonden we weer buiten en konden we weer 120 km terug rijden.
Lees verderSlecht nieuws gesprek
Op 27 augustus 2020 had ik een anonieme beller. Dat is meestal het ziekenhuis en ja hoor, het was de MDL-specialist. Het feit dat hij nu belde in plaats van 4 september deed mijn hart al sneller kloppen. Dat stemmetje in mijn hoofd fluisterde gelijk weer: “tumor, tumor, tumor”. En zijn eerste woorden waren: “Ik heb helaas geen goed nieuws.”
Lees verder
Leverkanker 