Een mijlpaal bereikt, want Inmiddels werk ik weer 32 uur per week. Dit betekende dat ik mij eindelijk 100 % beter kon melden. Maar ben ik nu beter? Dat is een beladen vraag.

Ben ik genezen?

Er zijn mensen die zeggen genezen te zijn na geslaagde behandeling of operatie. Anderen durven dat pas te zeggen nadat ze vijf jaar geen terugval hebben gehad.
Ik weet nog dat ik na mijn operatie (hemihepatectomie) aan de chirurg vroeg; “en nu?”. Zijn antwoord was kort maar krachtig: “de tumoren zijn verwijderd, dus in principe ben je klaar”. Nou zo zwart-wit is het natuurlijk niet en eigenlijk zegt hij dat al met de woorden ’in principe’. Voor mijn operatie had ik met dezelfde chirurg een gesprek over mijn operatie en toen zei hij dat hij niet wist wat voor winst de operatie zou opleveren. Je haalt namelijk de leverhelft weg waar de tumoren inzitten en als je met een roze bril zou kijken dan is het klaar maar hij zei toen ook al dat de waarheid ergens in het midden zou liggen. Als (ex)kankerpatiënt blijf je jaren onder controle staan dus “klaar” is relatief.

Genezing of overleving

Op de site van het KWF is te het volgende te lezen: “Bij kanker is het moeilijk aan te geven wanneer iemand echt genezen is. Ook na een behandeling die je krijgt om te genezen, is er een kans dat de ziekte terugkomt. We praten daarom niet over genezingspercentages, maar over overlevingspercentages. En dan meestal de 5-jaarsoverleving.
Vijf jaar na de diagnose is namelijk een belangrijk moment: de kans dat kanker daarna nog terugkomt is bij veel kankersoorten vrij klein. Maar het kan wel. Meestal geldt: hoe langer de periode dat de ziekte niet terugkomt, hoe kleiner de kans dat dit nog gebeurt.”

Wat moet je zeggen?

Als de kanker uit je lichaam is gesneden of anderszins wat zeg je dan? “Ik heb kanker gehad” of zeg “ik had kanker en als het goed is, is het weg?” Het blijft een moeilijk vraagstuk, want we hebben net gelezen dat je dus eigenlijk niet kunt zeggen dat je genezen bent. Misschien is het beste om te zeggen “momenteel ben ik kankervrij”. Nadeel is dat men dan al snel gaat zeggen dat je positief moet blijven denken, want mensen horen nou eenmaal graag dat het goed met je gaat. Terwijl je eigenlijk gewoon niet weet wat het antwoord moet zijn op hun vraag hoe het met je gaat.

De media weet er blijkbaar ook niet zo goed wat ze moeten schrijven als een bekende persoon kanker heeft. Als radio DJ en kunstenaar Ruud de Wild darmkanker blijkt te hebben en geslaagde operaties achter de rug heeft schrijven de bladen: “Van kanker genezen Ruud de Wild maakt frisse start.” Super positief, maar persoonlijk vind ik het nogal voorbarig. Voor klinkt het ook een beetje van ‘hup, niet meer zeuren, je bent klaar en nu door.’ Wat natuurlijk deels klopt, maar wat denk je wat al die controles die je de komende jaren nog gaat krijgen met je doet? Ik kan je verzekeren dat je daar telkens weer de zenuwen van hebt en dat het niet voelt alsof je genezen bent.

Werken

De arbo is er duidelijk in. Die zeggen ‘als je werkt ben je niet ziek’. Vanuit hun standpunt klopt dat als een bus. Dus ik ben ik in ieder geval 32 uur niet ziek. De overige 136 uur van de week laat ik, bij gebrek aan een goed woord, onbenoemd. Op dit moment voel ik me goed en ik eet en slaap ook goed.

Eind februari ben ik weer naar het ziekenhuis geweest om weer een MRI van mijn buik te laten maken. Ook is er weer een CT-scan van mijn longen gemaakt en hebben ze weer bloed afgenomen. De uitslag heb ik inmiddels ook en sommigen van jullie weten al wat meer, maar dat daar schrijf ik de volgende keer over. Moet mij nu even concentreren op mijn lieve moeder die momenteel bezig is met de laatste fase van haar leven.

Groet van Marjan