Tot nu toe heb ik keurig alle feiten opgeschreven en heb ik niet echt wat van mijn innerlijke strijd en gevoelens laten blijken. Dat ben ik. Ik ben van de feitjes en de lijstjes. Hoe meer, hoe beter. Lekker overzichtelijk. Helaas is het in mijn hoofd vaak niet zo overzichtelijk. Nooit geweest eigenlijk vandaar de behoefte om lijstjes te maken denk ik. Vandaag zal ik iets meer van mijn gevoelens proberen te delen.
Lees verder
Twee dagen na mijn ontslag uit het ziekenhuis hebben we een afspraak met de MDL-specialist voor de uitslag van de leverbiopsie. Dit was op vrijdag 4 september. Achteraf kan ik zeggen dat dit best telefonisch had kunnen plaatsvinden, de uitslag was namelijk nog niet compleet. Het enige waar we dus 120 km voor hadden gereden was om te horen dat het nu duidelijk is dat het om een kwaadaardige tumor in de lever gaat. Op dat moment waren ze dus nog aan het onderzoeken om wat voor soort levertumor het ging. Er was ruimte om vragen te stellen, maar dat was een beetje nutteloos omdat we dus nog niet zeker wisten om wat voor soort levertumor het ging. Dus na 30 minuten stonden we weer buiten en konden we weer 120 km terug rijden.
Lees verder
Daar werd ik dan de onderzoekskamer binnengereden. De arts moest bij mijn rechterflank zijn dus daar ging mijn deken, mijn operatiejasje moest omhoog en verdere voorbereidingen voor de biopsie werden getroffen. Geen warm welkom dus. Ik kreeg wat koude gel op mijn rechterflank, dit was omdat de arts met een echoapparaat de ideale plek moest zoeken voor de leverbiopsie. Uiteindelijk resulteerde dit in een ongemakkelijke houding op mijn linkerzijde met mijn bovenlichaam half over een kussen gedrapeerd. Geen fijne houding, maar de biopsie duurde toch niet lang.
Lees verder
Dinsdag 1 september 2020, de dag van de onderzoeken, zal ik niet snel vergeten omdat alles anders liep dan zou moeten. Helaas niet in positieve zin. Ik schrijf dit ruim twee maanden nadat het heeft plaatsgevonden, maar het voelt alsof het gister is gebeurd. Het bloedprikken voor stollingsonderzoek en de CT-scan met contrastvloeistof verliep soepel. Daarna moest ik naar de afdeling Dagopname voor de leverbiopsie. Deze afdeling lag vol, waardoor ik mij op een andere afdeling moest melden. Toen ik daar aankwam schoot de verpleegkundige die mij op kwam halen in paniek.
Lees verder
Mijn vriend en ik hadden een goed gesprek over wat nu verstandig is om te doen. Doordat ik nu ziek ben en we niet weten wat er nog allemaal staat te gebeuren is het aannemelijk dat ik voorlopig nog wel bij hem zal blijven wonen. Ziek zijn en alleen wonen is niet echt een optie. Naar alle waarschijnlijkheid zal ik wel regelmatig naar het ziekenhuis moeten en dus is een ziekenhuis in de regio van mijn vriend wel wenselijk.
Lees verder
In mijn eerste blog schreef ik dat ik voor mijn constante vermoeidheid en lichamelijke klachten een goede reden dacht te hebben. Ik denk dat veel mensen die ineens wat klachten krijgen niet direct van het ergste uitgaan. Je kijkt het even aan en soms denk je, net als ik, dat je wel weet waarom je die klacht(en) ineens hebt. Op het moment dat je dingen letterlijk gaat bijhouden merk je dat er misschien toch iets meer aan de hand is.
Lees verder
Op 27 augustus 2020 had ik een anonieme beller. Dat is meestal het ziekenhuis en ja hoor, het was de MDL-specialist. Het feit dat hij nu belde in plaats van 4 september deed mijn hart al sneller kloppen. Dat stemmetje in mijn hoofd fluisterde gelijk weer: “tumor, tumor, tumor”. En zijn eerste woorden waren: “Ik heb helaas geen goed nieuws.”
Lees verder
Op 14 augustus 2020 moest ik dus naar het ziekenhuis voor een MRI van de abdomen. Ik ben niet claustrofobisch, maar het maken van een MRI vind ik toch erg spannend. Hoe vaker ik het moet ondergaan, hoe vervelender ik het vind worden. Je weet dat je stil moet liggen, maar een kwartier lijkt in dat ding wel een uur te duren. Voor deze MRI moest ik af en toe juist diep inademen, uitademen en mijn adem vasthouden. Doordat ik dit een paar keer moest doen is het voorbij voor ik het weet. Enkele dagen later zag ik in mijn ziekenhuis portaal dat ik de uitslag op 4 september kan verwachten via een telefonisch consult met de MDL-specialist. 21 dagen wachten…
Lees verder
Voor mij begon het met pijn in mijn rechterzij, net onder mijn ribben. Het voelde als een spierverrekking. Ik dacht dat ik een verkeerde draai had gemaakt of iets te zwaar getild. Dit was begin juni 2020. Voor zover ik mij kon herinneren had ik dat al twee keer eerder gehad, eind 2019. Geen prettig gevoel, want slapen ging alleen nog maar op de bank. Half zittend. Ik smeerde er steeds wat Biofreeze of Voltaren Emulgel op en na een paar dagen was het weg. Ik was er toch niet helemaal gerust op, dus ik ben vanaf juni een klachtendagboek bij gaan houden. Toen viel het mij op dat het af en toe ook gepaard ging met extreem nachtzweten. Niet zo vreemd, dacht ik, zal de overgang wel zijn.
Lees verder
Leverkanker 